အိႏၵိယျပည္နဲ႔ အစၥလာမ္ဘာသာ

ဦးနရပတိ ဆရာေတာ္'s photo.

 

 

 

 

 

အိႏိၵယျပည္ တစ္ဝန္းလုံးကုိ စုစည္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ေသာဘုန္းတန္ခိုးၾကီးမားတဲ့ ဘုရင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ စႏၵဂုတၴ၊ ေမာရိယ ၊သိရီဓမၼာေသာက၊ ဟာသွ်၊ သမုျဒဂုတၲ ကဲ့သုိ႕ေသာ ဘုရင္ၾကီးမ်ားသည္ ၇­ရာစုမွ ၁၃ ရာစုတုိင္ေအာင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၌မေပၚေပါက္ခဲ့ေသးပါ။ ထုိကဲ့သုိ႔ဘုန္းတန္ခုိးအင္အားခ်ဳိ႕တဲ့ေနစဥ္ကာလမ်ားမွာ အာရပ္၊အာဖဂန္ႏွင့္ မဂိုဘုရင္ မ်ားတို႔က ၄င္းတို႔၏တန္ခိုးအာဏာတိုးခ်ဲ႕လို၍လည္းေကာင္း အစၥလာမ္ဘာသာ ျပန္႔ပြားလုိ၍လည္းေကာင္းတစ္သုတ္ျပီး တစ္သုတ္ ေဖာ္ျပပါရာစုမ်ားအတြင္းမွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံၾကီးသုိ႔ အေနာက္ေျမာက္ဖက္အရပ္မွ ဝင္ေရာက္၍ သိမ္းပုိက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အိႏိၵယတုိက္ငယ္ ဆင့္(ဒ္)ျပည္နယ္ကုိ ပထမဦးစြာ ေအာင္ႏုိင္သိမ္း ပုိက္ခဲ့သူမူဆလင္စစ္သူၾကီးအမည္မွာ “မုိဟာမက္ဗင္ကာဆင္“ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္၊ဆင္းျပည္နယ္ စသည္ျဖင့္ ဟိႏၵဴျမစ္ဝွမ္းေဒသတြင္ အထူးအားျဖင့္ ေျခကုပ္ယူ၍ ဓါးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္မင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ပထမဦးစြာ အာရပ္တို႔ကလည္းေကာင္း၊ေနာင္ အာရပ္တို႔ တန္ခိုးမွိန္ေသာအခါ အာဖဂန္တို႔ကလည္းေကာင္း ၊ ေနာက္ပိုင္း မဂိုတို႔ကလည္းေကာင္း အစၥလာမ္ဘာသာျပန္႔ပြားေရးကို လူသာလဲျပီး မူမလဲေသာ၀ါဒျဖင္႔ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကသျဖင့္ ယေန႔တြင္ အိႏိၵတိုက္ငယ္၌ ဘဂၤလားေဒရွ္႕ ၈၅ သန္းဲ႕န္႔၊ ပါကစၥတန္ သန္း ၈၀ ခန္႔ႏွင္႔ အိႏိၵယ ျပည္ထဲမွာပင္ သန္းေပါင္း ၁၀၀ (၁၀-ကုေဋ)ခန္႔ထိေအာင္ လူဦးေရမ်ားျပားေစခဲ႔ပါတယ္။ ကမာၻ႔သမိုင္း အေျချပစာအုပ္တြင္ အစၥလာမ္ဘာသာျပန္႔ပြားေရးကို လက္နက္အားကိုျဖင္႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကသည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။

မူဆလင္ေတြဟာ အာေရဗ်ကြ်န္းဆြယ္ကေန တစ္ႏုိင္ငံျပီးတစ္ႏုိင္ငံ ဘာသာေရးကို သိမ္းသြင္းျပီး ၀ါးမ်ိဳးလာခဲ႔ရာမွာ ႏုိင္ငံငယ္မ်ားျဖစ္ျပီး လူဦးေရးနည္းပါးတဲ့ဆီးရီးယား၊ အီရတ္၊ အီရန္၊ အာဖဂန္စတဲ႔ ႏုိင္ငံငယ္မ်ားကို ၀ါးမ်ိဳးရတဲ႔အခ်ိန္ဟာ သိပ္မၾကာလွေပမယ့္ အိႏိၵယျပည္ႀကီးက်ေတာ့ ဟိႏၵဴဘာသာ ဗုဒၶဘာသာတို႔က မူဆလင္တို႔အရင္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျပီး အရိုးစြဲေနၾကျပန္၊ လူဦးေရကလည္း ထူထပ္မ်ားျပားျပန္ဆိုေတာ့ ရုတ္တရက္မ၀ါးမ်ိဳႏိုင္ၾကပဲ ဆင္ေခါင္းေခြးခ်ီသလို ရာစုႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း အိႏိၵယ ျပည္ၾကီး ျဗိတိသွ်ထံမွ လြတ္လပ္ေရးရယူတဲ့အခါ မူဆလင္ ဘာသာ၀င္မ်ားျပားတဲ႔ ယခု ပါကစၥတန္ေခၚတဲ့ အရပ္ေဒသနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ေခၚတဲ႔ အရပ္ေဒသေတြကို ႏုိင္ငံသီးျခား ဖဲ႔ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဒီလို မူဆလင္မ်ားရာ အရပ္ေဒသေတြကို ဖဲ႔ေပးျပီးတာေတာင္ ယေန႕ကမာၻမွာ မူဆလင္အမ်ားဆံုး မွီတင္းေနထိုင္တဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံကလြဲလွ်င္ အိႏိၵယျပည္ထဲရွိ မူဆလင္ေတြက ကမာၻမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻမွာ တတိယႏွင့္စတုတၲႏိုင္ငံေတြဟာလည္း အိႏိၵယတိုက္ငယ္ထဲက ေစာေစာကတင္ျပခဲ႔တဲ႔ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယ ျပည္မွွာခံရတာက ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြသာမကပါဘူး ဗုဒၶဘာသာေတြက်ေတာ႔ အျမစ္ပါမက်န္ ကြ်တ္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားပြင္႔ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀၀)ခန္႔ အၾကာ ဗုဒၶဘာသာကို သူ႔အလိုအေလ်ာက္ သက္၀င္ယံုၾကည္ ၾကည္ညိဳျပီး ကူးေျပာင္းလာခဲ႔တဲ႔ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးဟာ အမ်ားသိေတာ္မူတဲ႔ အတိုင္း ကိုးတုိင္း၊ကိုးဌာန သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ရံုႏွင့္ အားမရေသးဘဲ သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔ကို သာသနာ႔ေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းခ်ိီးျမုင္႔ျခင္း ျပဳခဲ႔ပါတယ္။ ေနာင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မင္းမ်ားကလည္း သာသနာေတာ္ကို ဆက္လက္၍ အားေပးၾကပါတယ္။ အိႏိၵယျပည္ နာလႏၵာဗုဒၶတကသိုလ္္ၾကီးကို ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား လာေရာက္၍ ပညာဆည္းပူးႏုိင္ရန္ သာသနာ သကၠရာဇ္ ၁၀၀၀ ခန္႔တြင္ ကုမၼာရဂုတၳမင္း တည္ေထာင္ခဲ႔ပါတယ္။ အျခား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မင္းတို႔ကလည္း ၀ိကၠမသီလာ တကၠသိုလ္, ေလဘီ တကၠသိုလ္ , ၾသဒႏၱပူရိ တကၠသိုလ္, ေသာမရူပမ တကၠသိုလ္, ဖဂႏၵလ တကၠသိုလ္, အစရွိတဲ႔ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားကို တည္ေဆာက္ခဲ့ျပီး စာသင္သားရဟန္းေတာ္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ၍ရိွခဲ့ပါတယ္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ႏုိင္ငံၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တရုတ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ျပည္၊ အင္ဒိုနီးရွား ကြ်န္းစုမ်ား (ထိုစဥ္က သီရိ၀ိဇယ သု၀ဏၰဘုမိ ႏိုင္ငံေတာ္) စသည္တို႔မွ စာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဗုဒၶစာေပပညာ ဆည္းပူးရာ တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ယင္း တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားမွာ မူဆလင္ အာရပ္ တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အာဖဂန္ မူဆလင္ တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ တူရကီ မူဆလင္တို႔ကလည္းေကာင္း ေခတ္အဆက္ဆက္ မီးတိုက္ ဖ်က္ဆီးျခင္း၊စာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုသတ္ျဖတ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အျပီးတုိင္ ေျခ်မႈန္းျခင္းခံရ၍ အိႏိၵယမွာ ဗုဒၶဘာသာ တို႔ နလန္မထူႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ မူဆလင ္သမိုင္းသုေတသီ မိန္ဟဇက္က “မူဆလင္ျမင္းစစ္သည္ေတာ္ေတြဟာ နာလႏၵာတကၠသိုလ္္ၾကီးကို မီးတုိက္ဖ်က္ဆီးျပီး ရဟန္းေတာ္ေပါင္း ေသာင္းႏွင္႔ခ်ီ၍ သတ္ျဖတ္ပါတယ္။ ရက္ရက္စက္စက္ အရွင္လတ္လတ္ မီးတုိက္ျပီး သတ္ျဖတ္ပါတယ္။ စာေပ၊ ပိဋိကတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားကို မီးတိုက္ ဖ်က္ဆီးၾကရာတြင္ လႏွင္႔ခ်ီျပီး မီးေလာင္၍ေနတယ္” လို႔ မွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။ အိႏိၵယမွာ ဗုဒၶဘာသာ ကြယ္ပရျခင္း အေၾကာင္းတစ္ရပ္တြင္ ဟိႏၵဴ တို႔၏ ပေယာဂႏွင္႔ရက္စက္မႈ တို႔ပါ၀င္ေသာ္လည္း အျပီးတိုင္ အျမစ္ပါမက်န္ သုတ္သင္ခံရျခင္းမွာ မူဆလင္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဤကဲ႔သို႔ မ်ားျပားလွေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို အလြယ္ တကူ ဖ်က္ဆီးႏုိင္ရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ႔ ဗုဒၶ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင္႔ တုတ္၊ခါး၊ လက္နက္ဆိုလွ်င္ လံုး၀မကိုင္ရေလေတာ့ျမင္းစစ္သည္တစ္ေထာင္ မေျပာႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ အနည္းငယ္ခန္႔ ဆိုလွ်င္လည္း ခံရမွာပါပဲက္နက္ရွိနဲ႔ လက္နက္မဲ႔တို႔၏ ဓမၼတာပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္တို႔က ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ အညီေက်ာင္းသီးျခား၊ ၀တ္ရံုသကၤန္းသီးျခားဆိုေတာ႔ရွာေဖြသုတ္သင္ပစ္ဖို႔လြယ္ေပမယ့္ ဟိႏၵဴဘာသာကို ဦးေဆာင္ၾကတဲ႔ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏေတြက်ေတာ႔ ၀တ္ရံု၊ ေက်ာင္းသီးျခားမရွိလို႔ရွာေဖြရတာ သိပ္မလြယ္လွဘူး။ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာသာ ၀ွက္ထားတဲ့စလြယ္ကို အဓိကထားရွာေဖြျပီးမွ သတ္ျဖတ္ရပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ဟိႏၵဴဘာသာတို႔ ဂိ်န္းဘာသာတို႔ဟာ အိႏိၵယမွာ ၾကြင္းက်န္တဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းရင္း တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

မဂိုဘုရင္ ေအာ္ရန္ဇစ္လက္ထက္မွာ ဟိႏၵဴတို႔ရဲ႕ဘာသာေရး ဦးစီးဦးေဆာင္ ျဗဟၼဏမ်ားကို ရွာေဖြ၍ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏစလြယ္ (၅) ပိႆာရမွ မ်က္ႏွာေတာ္ၾကည္ျပီး ပဲြေတာ္တည္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ေနတိုင္း ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏစလြယ္( ၅ )ပိႆာ ရေအာင္ မူဆလင္စစ္သားေတြက ရွာေဖြဆက္သၾကရပါတယ္။ သူတို႔ရွာေဖြၾကပံုက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ရွာေဖြစံုစမ္းလို႔ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏတစ္ေယာက္ ေယာက္ကို ဖမ္းမိလွ်င္သင္ဘာအယူလဲလို႔ ပထမ ေမးပါတယ္။ အေမးခံရသူက ကြ်န္ေတာ္ အစၥလာမ္ပါလို႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားလွ်င္ အစၥလမ္ဆိုလွ်င္ ဒီစလြယ္ကို မလြယ္ရဘူး။ ေနာက္တစ္ခါထပ္ျပီးေတြ႔ရင္ သတ္ပစ္မယ္လို႔ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး စလြယ္ကို ဓားျဖင္႔ျဖတ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အေမးခံရသူက အယူျပင္းထန္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ဟိႏၵဴဘာသာလို႔ေျဖခဲ႔လွ်င္ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ျပီးမွ ဒီစလြယ္ကို ျဖဳတ္ယူပါတယ္။ ေအာ္ရန္ဇစ္ ရက္စက္မႈေၾကာင္႔ သူလည္းေသေရာ ဟိႏၵဴ မဟာရတ္သာတို႔၊ ဂုဂ်ရတ္တို႔၊ ဆစ္(ခ)တို႔အားလံုးက ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာေတာ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားျပီးမို႔ နာလန္မထူႏိုင္ေတာ႔ပဲ ေနာင္ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အျပီးအပိုင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါတယ္။ အထက္က တင္ျပခဲ႔တာေတြဟာ အိႏိၵယတိုက္နယ္မွာ ဘာသာေရး နယ္ခဲ်႕ အဓၶမခံရပံု သမိုင္း ေၾကာင္းအက်ဥ္းပါပဲ။

အိႏိၵယျပည္ဟာ ခဲမွန္ဘူးတဲ႔စာသူငယ္လို ေနာက္ဆံုး ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ထံမွ လြတ္လပ္ေရးရယူတဲ႔အခ်ိန္မွာ ၄င္းပိုင္နယ္ေျမထဲက မူဆလင္အမ်ားစုနယ္ေျမေတြကို မခ်ိတင္ကဲ ဖဲ႔ေပးလိုက္ ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အိႏိၵယအမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ႔ မဟတၱမဂႏီၵတို႔ ေနရူးတို႔က မူဆလင္ေတြ သီးျခားခြဲမထြက္ေစခ်င္ပါဘူး။ သူတို႔ကို အထူးဦးစားေပးျပီး ဥပေဒတစ္ရပ္ျပဌာန္းျပီး ဟိႏၵဴနဲ႔ တန္းတူရည္တူလက္တြဲျပီး ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါပင္မယ္႔ မူဆလင္ထုၾကီးနဲ႔ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာဂ်င္းနားတို႔က ဖိအားေပးျပီးခြဲထြက္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ ဟိႏၵဴေတြက ဘုရားလိုၾကည္ညိဳတဲ႔ မဟတၱမဂႏီၵကလည္း မူဆလင္ေတြ ဘယ္လိုရန္စစ ရန္စြာစြာ သည္းခံဖို႔ အေလွ်ာ႔ေပးျပီး ေပါင္းဖို႔ေဆာင္ရြက္ေနေတာ့ သီးျခားႏုိင္ငံခြဲထြက္လိုတဲ႔ မူဆလင္ေတြေရာ ခံေနရတဲ႔ ဟိႏၵဴေတြကပါ အခက္ေတြ႔ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ရက္တရက္မွာ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္႔ေန႔လို႔ သတ္မွတ္ျပီး မူဆလင္ေတြဟာ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳျပီး ဂ်လီ၀ါနာဘတ္(ဂ္)ေခၚတဲ႔ ခရိုင္အတြင္းမွာ ဟိႏၵဴေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္ျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႔လည္း စစ္တေကာင္း န၀ခါလီခရိုင္မွာ ဟိႏၵဴရာဂ်ာ မိသားစုမ်ားမွအစဟိႏၵဴေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေသြးေအးေအးနဲ႔ ဆိတ္မ်ား၊သိုးမ်ား သတ္သလို ၀ိုင္း၀န္းျပီးေတာ့ သတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾက ပါတယ္။ မူဆလင္ေတြက လက္ဦးမႈရေတာ႔ ဟိႏၵဴေတြခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒါပင္မယ္႔ သူတို႔က ပါးၾက လွ်င္ၾကပါတယ္။ သတ္လို႔ျပီးေတာ႔ အိႏိၵယျပည္မွ ခြဲထြက္ေရးကို မလိုးလားတဲ႔ ဟိႏၵဴတို႔ ဘုရားလိုကိုးကြယ္တဲ႔ မဟတၱမဂႏီၵၾကီးထံ ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါတယ္။ ‘ ျပီးတာေတာ႔ျပီးခဲ႔ပါျပီ ‘ ေနာက္ထပ္ ဟိႏၵဴ မူဆလင္ မကြဲရေအာင္ ဆိုျပီး ‘ လိမၼာပါးနပ္တယ္ေခၚမလား၊ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတယ္ ‘ ေခၚမလား ခ်ဥ္းကပ္ေတာ႔ မဟတၱမဂႏီၵကလည္း ခႏီၱပါရမီဦးထိပ္ထားသူပီပီ ဟိႏၵဴမ်ားတဲ႔ ေဒသေတြမွာ ျပန္ျပီး လက္စားမေခ်ဖို႔ လက္တုန္႔မျပန္ဖို႔ သူ႔စကားနားမေထာင္လွ်င္ သူအစာငတ္ခံမယ္လို႔ အားလံုးကို ျခိမး္ေျခာက္ပါတယ္။ ဟိႏၵဴေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း အခံရခက္၊အေနခက္နဲ႔ အခက္ေတြ႔ေနဆဲမွာ ဟိႏၵဴအယူသည္း အဖြဲ႔အစည္းထဲက ေဂါ႔(ဒ္)ေဆးအမည္ရွိသူတစ္ဦးက နာက်ည္းျပီးေတာ့ မဟတၳမဂႏီၵကို သတ္လိုက္ပါတယ္။ဒါနဲ႔ ဟိႏၵဴေတြလည္း မိေအးႏွစ္ခါနာလိုက္ရပါတယ္။ ေျမြပါလည္းဆံုး သားလည္းဆံုး ဆိုသလိုေပါ႔။

ဒါနဲ႔ အိႏၵိယတုိက္ငယ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ေခါင္းျမီးျခံဳဓေလ႕ဟာ မူလက အိႏၵိယမွာ မရွိပါ။ မူဆလင္ဘုရင္အသီးသီးတုိ႔ အိႏိၵယႏုိင္ငံအတြင္း ၀င္ေရာက္၍ နယ္မခ်ဲ႕မီက ဟိႏၵဴမိန္းမေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာခဲ႔ၾကပါတယ္။ မူဆလင္ေတြ ၀င္ေရာက္ျပီးမွ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသမီးေတြက မူဆလင္မ်ား နည္းတူ အိမ္တြင္းပုန္းဓေလ႔ကို လုိက္နာၾကျပီး ေနာင္အခါအမွာ ထံုးစံတစ္ရပ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဘာသာရပ္စကားအသစ္ျဖစ္တဲ့ အုရဒူဘာသာဟာလည္း မူဆလင္ေတြ ၀င္ေရာက္လာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွ အုရဒူဘာသာစကားရပ္ရယ္လို႔ ပါရွန္း,အာရပ္,ဟင္ဒီဘာသာ စကားသံုးစုေရာေႏွာျပီး ေပၚေပါက္လာ ပါတယ္။

ကြ်ဲႏြားမ်ားကို ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြဟာ လူတို႔ရဲ႕အသက္ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ နို႔ ၊ ဒိန္ခဲ၊ေထာပတ္ အစရွိေသာ အာဟာရကိုလည္းေကာင္း၊ ရရွိၾကလို႔ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မူဆလင္ေတြက်ေတာ့ ႏွစ္စဥ္တြန္ဘာနီအစ္ေန႔မ်ားမွာ ႏြား၏ လည္မ်ိဳကို ဓါးျဖင္႔လွီးျဖတ္၍ သတ္စားျခင္းအားျဖင့္ဘာသာေရးအထိမ္းအမွတ္ျပဳၾကလို႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ ပင္ရင္းေဒသခံဟိႏၵဴေတြ အတြက္ ၾကိမ္မီးအံုးသကဲ႔သို႔ ႏွစ္စဥ္ခံစားၾကရပါတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ အိႏိၵယျပည္ႏွင္႔ အစၥလာမ္ဘာသာအေၾကာင္းကို အက်ဥ္းခ်ဳံးျပီး တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
(အက်ယ္ကို ေမာင္ေပၚထြန္းရဲ႕ သန္းေခါင္ယံလြတ္လပ္ေရး စာအုပ္မွာ ေလ့လာဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္)

အတြက္မွားက ရတက္ပြားရမည္
~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေရွးတုန္းက အိႏိၵယႏုိင္ငံဟာ ဒီေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ ဗုဒၶသာသနာေရာင္၀ါ ပိုမိုထြန္းကားခဲ႔တာကို
ေလ႔လာသိရွိရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထြန္းကားသလဲဆိုေတာ့
(၁)ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ သံုးသိန္းခန္႔သာရွိေပမယ့္
အိႏိၵယမွာေတာ့ (၁၀)သန္းေက်ာ္ေအာင္ ရွိခဲ႔ျခင္း၊
(၂) ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ရန္ကုန္, မႏၱေလးပရိယတိၳတကၠသိုလ္ၾကီးေတြ
ႏွစ္ခုသာရွိေပမယ့္ အိႏိၵယမွာ (၁၀)ခု အထိရွိျခင္း၊
(၃) ျမန္မာႏုိင္ငံ တကၠသိုလ္ တစ္ခုတစ္ခုမွာ စာသင္သား (၄၀၀)ေက်ာ္သာ ရွိေပမယ့္
အိႏၵိယ တကၠသိုလ္တိုင္းမွာ ႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္္ေတာင္ ရွိခဲ႔ျခင္းစတဲ့
အခ်က္(၃)ခ်က္ ကိုၾကည္႔လွ်င္ သိႏိုင္ပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အခါမွာ အိႏိၵိယေရာက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ေတြ႔ဘို႔ရာ အလြန္ခဲယဥ္းတဲ့ အေျခအေနကို ဆုိက္ေရာက္ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒို႔ႏုိင္ငံကိုေတာ့ မ၀ါးမ်ိဳႏုိင္ပါဘူးလို႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္အထင္ၾကီးျပီး အတြက္မွားလို႔ကေတာ႔ ရတက္ပြားရပါလိမ့္မယ္။ ယခုလည္း ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေတြ တစ္စတစ္စ ၀ါးမ်ိဳးခံေနရတာကို ေတြ႔ၾကရမွာပါ။
( ( ( အမ်ဳိးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာမွ ) ) )

ရဲရင့္ ဇာနည္ မွ တဆင့္ ကူးယူမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္...။